آرامگاه بوعلی سینا در همدان

قبل از ارائه توضیحات در رابطه با آرامگاه بوعلی سینا در همدان باید به عرض برسانیم ابوعلی سینا از دانشمندان و نوابغ مشهور ایران و جهان است که آثار وی بویژه قانون وی که در زمینه پزشکی نوشته شده به چندین زبان ترجمه شده و برای سالیان دراز در معتبرترین دانشگاههای دنیا تدریس میشود.

این دانشمند گرانمایه در زمینه علوم مختلف از جمله فلسفه، ریاضیات، طب، علوم طبیعی، علوم غریبه، موسیقی وروانشناسی صاحب آثارواندیشه برجسته ای است. وی ۴۵۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته‌است که شمار زیادی از آن‌ها در مورد پزشکی و فلسفه است. جرج سارتن در کتاب تاریخ علم وی را یکی از بزرگترین اندیشمندان و دانشمندان پزشکی می‌داند. معروفترین آثار وی شفا و قانون در طب میباشد.

محل فعلی آرامگاه بوعلی منزل مسکونی ابوسعید دخوک؛ یار دیرین وی بوده و بوعلی مدتی را نزد او به عنوان مهمان سپری کرده است. بقایای جسد بوعلی سینا هم به این مکان منتقل و دفن شد که مزار هر دو در این محل واقع شده است.

سازنده این بنا استاد گرانقدر، شادروان مهندس هوشنگ سیحون بوده که از معماری شاهکار تاریخ اسلام ایران، گنبد قابوس الهام گرفته است.

در ایران، زادروز ابوعلی سینا، ۱ شهریور، روز پزشک نامگذاری شده است.

شما مسافرین گرامی میتوانید بعد از بازدید از این مقبره از سوغات همدان نیز خرید کنید مثلا سوغات کماج همدان میتواند یک میان وعده خوب برای عصر روز گردش شما در همدان باشد.

آرامگاه بوعلی سینا در همدان و توضیحات

ابن سینا از مشهورترین و تاثیرگذارترینِ فیلسوفان ودانشمندان ایران زمین است که به ویژه به دلیل آثارش در زمینه فلسفه ارسطویی و پزشکی اهمیت دارد. وی نویسنده کتاب شفا که دانشنامه علمی وفلسفی جامعی است و القانون فی الطب که یکی از معروف‌ترین آثار تاریخ پزشکی است، می باشد.

وی ۴۵۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته‌است که شمار زیادی از آن‌ها در مورد پزشکی و فلسفه است. جرج سارتن در کتاب تاریخ علم وی را یکی از بزرگترین اندیشمندان و دانشمندان پزشکی می‌داند. همچنین وی او را مشهورترین دانشمند دیار ایران می‌داند که یکی از معروف‌ترین‌ها در همهٔ زمانها و مکانهاو نژادها است. کتاب قانون ابن سینا در پزشکی به سال ۱۹۷۳ در شهر نیویورک ایالات متحده تجدید چاپ گردیده است.

آرامگاه بوعلی‌ سینا در میدان بوعلی سینا در مرکز شهر همدان واقع شده‌است.

زندگینامه ابوعلی سینا

در سوم صفر سال ۳۷۳ هجری قمری، در روستای افشنه که از توابع خورمثنی بخارا در ازبکستان کنونی و ایران بزرگ در قرن پنجم هجری قمری قرار داشت، ابوعلی سینا به دنیا آمد. او فرزند عبدالله بن سینا و مادری به نام ستاره بود که او را حسین نامید.

پدرش به عنوان یک منصب‌دار در حکومت سامانی فعالیت می‌کرد و بوعلی را به مدرسه‌های بخارا ارسال کرد تا تحصیلات خود را آغاز کند. او با دارایی ذهنی استثنایی و حافظه‌ای برتر بود. به گونه‌ای که در سن ۱۴ سالگی توانست از معلمان خود پیشی بگیرد. وی مفاهیم منطق را از استادش ناتیلی یاد گرفت و در علوم طبیعی و پزشکی، کسی نیافت که مانند او تجربه و تخصص داشته باشد.

او در تسلط بر علم ماوراءالطبیعه با مشکلاتی مواجه شد و تنها با کمک تفسیرهای فارابی موفق به فهم آن شد. ابوعلی سینا با علاج امیر خراسان از یک بیماری سخت، نام وی را به چشمه‌ی شهرت و شهامت کشاند. در جواب این خدمت، امیر خراسان اجازه دسترسی به کتابخانه باشکوه شاهزادگان سامانی را به او داد. در سن ۱۸ سالگی، بوعلی سینا به طور شگفت‌انگیزی در بسیاری از حوزه‌های علمی تسلط یافت و پیشرفت‌های بزرگ او، بخشی از استدلال‌های شخصی و منحصر به فرد او بود.

آوازه‌ی دانش و علم او به گونه‌ای بود که مرزهای زمان خود را پراکنده کرد و افکار و اندیشه‌های عمیق او به مدت قرن‌ها رهنمون و الهام‌بخش سالکان راه طریقت و راهنمایی علما و اندیشمندان از شاخصه‌های مختلف علمی شد. به خاطر اینکه پسرش علی و جدش سینا بود، علی بن حسین بن عبدالله بن سینا با نام ابوعلی سینا (بوعلی سینا) شناخته می‌شود.

وقتی بوعلی سینا در ۲۲ سالگی به گرگانج (پایتخت خوارزمشاهیان) رفت، با تجلیل و احترام بسیاری مواجه شد و در سن ۳۰ سالگی، شهرتش در تمام کشورهای اسلامی شهرت یافت. اما بعداً به شهر ری رفت و در خدمت مجدالدوله حاکم ری و مادرش سیده ملک خاتون قرار گرفت. اما تهاجم سلطان محمود غزنوی به ری منجر به تغییر مسیر مسافرت او شد و او به همدان عزیمت کرد.

با پیشنهاد شمس‌الدوله حاکم وقت همدان، بوعلی وزارت این حکومت را قبول کرد. در زمانی که به دوران حکمرانی دیالمه رسید، با شورشی که لشکر دیالمه در این شهر به‌وجود آورد، او دستگیر شد و به دست این لشکر به شمس‌الدوله فرستاده شد. در این زمان، مردم دخوک برای اعدام وی تقاضا کردند، اما شمس‌الدوله تنها به عزل و برکناری او اکتفا کرد. پس از آن، ابن سینا به منزل دوست صمیمی‌اش، ابوسعید دخوک، پناهنده شد. او پس از این واقعه به تألیف کتبی همچون “طبیعات”، “شفا” و “قانون” پرداخت. او از علاوه‌الدوله کا

کویه، درخواست کمک کرد تا در خدمت او باشد.

در این دوران، به دستور تاج‌الدوله فرزند شمس‌الدوله، بوعلی دستگیر و به مدت چهار ماه زندانی شد. در زندان، او به تکمیل باقی‌مانده کتاب “شفا” و همچنین نگارش کتب “هدایه” و “رساله حی بن یقطان” پرداخت. در طی این دوره، علاءالدوله کاکویه به درخواست بوعلی، به همدان حرکت کرد و این شهر را تسخیر کرد.

ابوعلی سینا تا انتهای عمر، در خدمت علاءالدوله بود و تا زمانی که در یک سفر به همدان به همراه علاءالدوله بود، از مرضی به نام قولنج رنج می‌برد. وقتی به همدان رسید، متوجه شد که نیروی بدنی برای مقابله با بیماری ندارد و گفت: “آن تدبیری که برای دنیایم کرده‌ام، از دست من بیرون می‌رود. دیگر درمانی برای من باقی نمانده است.” پس غسل کرد، توبه کرد و آنچه را که داشت به فقرا و نیازمندان تقدیم کرد. هر سه روز یکبار از حفظ قرآن کریم ختم می‌کرد و در حالت انزوا، شعری مانند این را می‌خواند:

بادهٔ عشق در قدح ریخته‌اند
و پشت عشق، عاشق افروخته‌اند
با جان روان بوعلی، مهر علی
چون شیر و شکر به هم آمیخته‌اند

و اظهار می‌کرد: “ما رفتیم و آنچه را که داشتیم بردیم، از این جهت که دانستیم که در حقیقت بسیار کم دانستیم.” در روز جمعه اول ماه مبارک رمضان سال ۴۲۷ هجری قمری، شیخ الرئیس، حجه الحق، شرف‌الملک ابوعلی سینا به دیار ابدی پیوست و در همدان دفن شد.

آثار ابن سینا

ابوعلی سینا در زمینه‌های متعددی از جمله علوم پزشکی، فلسفه، ریاضیات، طبیعی، علوم غریبه، موسیقی و روانشناسی کتب بسیاری را تألیف کرد و اشعاری نیز به زبان‌های عربی و فارسی سرود. به دلیل آنکه در آن دوران، عربی زبان رایج در آثار علمی بود، ابن سینا و سایر دانشمندان ایران‌زمین که در آن زمان زندگی می‌کردند، آثار خود را به زبان عربی نوشتند. بعدها برخی از این آثار به زبان‌های دیگر از جمله فارسی ترجمه شدند. از جمله آثار او می‌توان به “قانون در طب” اشاره کرد که توسط عبدالرحمان شرفکندی به فارسی ترجمه شده است.

علاوه بر این، ابن سینا در ادبیات فارسی نیز فعالیت داشته و بیش از ۲۰ اثر فارسی به او نسبت داده می‌شود. از میان این آثار، “دانشنامه علائی” و “رگ‌شناسی” (رساله نبض) به نام اوست.

کتاب “قانون” که به عنوان یک دایره‌المعارف پزشکی شناخته می‌شود، توسط شرفکندی هژار در سال ۱۳۶۰ به فارسی ترجمه شد و منتشر شد. این کتاب در دانشگاه‌های اروپایی و آمریکایی به مدت دو قرن تدریس شد و به اکثر زبان‌های دنیا ترجمه شد. از نظر چاپ، پس از انجیل، بیشترین تعداد چاپ را داشته‌است.

ابن سینا به علاوه از آثار خود، شاگردانی را نیز تربیت کرد. این شاگردان از جمله ابوعبید جوزجانی، ابوالحسن بهمنیار، ابو منصور طاهر اصفهانی و ابوعبدالله محمد بن احمد المعصومی بودند که همگی در طول زمان به شهرت دست یافتند.

اثر اصلی ابن سینا، “شفا” و “قانون” بوده که در اروپا به عنوان منبع اصلی تعلیمی و علمی در زمینه‌های پزشکی و علوم طبیعی شناخته می‌شد. این آثار تا دوره‌های بعدی نقش مهمی در تاریخ علم و تعلیم داشته‌اند.

در دوره‌های مختلف، اهمیت و ارزش آثار ابن سینا به‌طور جهانی تأیید و تشویق شده است و نشان از تأثیرگذاری بزرگ او در تاریخ فکر و علم دارد.

طرح و نقشه اولیه بنا کنونی در خرداد سال ۱۳۲۴ خورشیدی توسط انجمن آثار ملی بین مهندسان و فارغ‌التحصیلان رشته معماری به مسابقه گذاشته شد و با نظر آندره گُدار و مهندس فروغی، طرح پیشنهادی مهندس هوشنگ سیحون پذیرفته شد. در نیمه سال ۱۳۲۶ انجمن تصمیم به اجرای طرح گرفت. سال بعد هوشنگ سیحون طرح پیشنهادی را به عنوان پایان‌نامه به دانشکده هنرهای زیبای پاریس تقدیم کرد و اوایل سال ۱۳۲۸ ساخت این آرامگاه آغاز شده ودرسال ۱۳۳۳ هجری شمسی به پایان رسید.

محل فعلی آرامگاه بوعلی سینا در همدان منزل مسکونی ابوسعید دخوک؛ یار دیرین وی بوده و بوعلی مدتی را نزد او به عنوان مهمان سپری کرده است. بقایای جسد بوعلی سینا هم به این مکان منتقل و دفن شد که مزار هر دو در این محل واقع شده است. در غرفه آثار بوعلی عکسی از جمجه بوعلی نیز در معرض دید گذاشته شده که هنگام جابجایی مقبره تهیه شده است.

مشخصات بنا

نقشه آرامگاه بوعلی سینا در همدان بر اساس قدیمی‌‌ترین بنای تاریخ‌ دار اسلام در ایران یعنی گنبد قابوس (در استان گلستان) که از شاهکارهای معماری به‌ شمار می‌آید، کشیده‌ شده است. تنها اختلاف ظاهری این بنا با گنبد قابوس در این است که گنبد قابوس ۱۰ تَرک ولی آرامگاه بوعلی ۱۲ تَرک دارد. وجود ۱۲ ستون نشان‌دهنده ۱۲ رشته دانشی است که ابن سینا بر آن‌ها احاطه داشته است.

اگر به دنبال دیگر مناطق گردشگری در همدان هستید میتوانید از نقشه همدان استفاده کنید که در این نقشه گردشگری برای شما مکان های مختلفی را نمایش داده و در نقشه به آنها اشاره شده است.

به مناسبت موقعیت محلی و محدود بودن فضای آرامگاه و برای صرفه‌جویی در مخارج، آرامگاه بوعلی را با نصف ابعاد گنبد قابوس در نظر گرفتند. اختلاف دیگر این دو بنا با یکدیگر در این است که فاصله بین ترک‌ها در گنبد بوعلی باز و گشاده است در حالی که بنای گنبد قابوس از ابتدا تا انتها (جز در قسمت ورودی) هیچ گونه شکاف و روزنه‌ای ندارد و درون آن همچون دخمه، تاریک و فاقد نورگیر و روشنایی است. البته بازگذاردن فاصله میان تَرک‌ها به دلیل وجود بادهای سنگین و طوفان‌های پاییزه و زمستانه شهر همدان نیز بوده است.

ارتفاع هر پایه برج از کف زیرین آرامگاه تا زیر گنبد نزدیک به ۲۳ متر است. پهنا (عرض) هر پایه در پایین ۱/۱۷ متر و در بالا ۹۲ سانتی‌متر است. گنبد مخروطی شکل آن نزدیک به ۶ متر ارتفاع دارد. ارتفاع اطاق اصلی آرامگاه ۶/۱۰ و ارتفاع کلی بنا (از کف تا انتها) بیش از ۲۸ متر است.

در میان ۱۲ پایه برج، تخته سنگ مرمر یکپارچه‌ای به چشم می‌خورد که طول آن ۲/۵۵ و عرض آن بالغ بر یک متر است و کتیبه‌ای به خط ثلث بر آن نوشته‌اند. تخته سنگ فوق از آثار برجسته و مهمی است که در بنای باشکوه آرامگاه به ‌کار برده‌اند زیرا در ضمن انجام عملیات مربوط به ساخت آرامگاه، تخت سنگ بزرگ تهیه شده برای این منظور در یک مرحله شکست و دوباره مجبور شدند سنگ فعلی را از کنار دریاچه ارومیه تهیه کرده و به همدان بیاورند.

در قسمت بالای دیوارهای داخلی محوطه مربع شکل آرامگاه، بیست بیت قصیده معروف «عینیه» که از آثار ادبی شیوای ابن سینا در حکمت و فلسفه به ‌شمار می‌آید و حکیم آن را در کمال فصاحت و بلاغت راجع به مراحل مختلف سیر روح انسانی و ارتباط آن با عالم جسمانی سروده است، بر روی ۴۰ لوح سنگی از سنگ مرمر هر کدام به طول ۱/۱۰ متر و عرض ۰/۵ متر به خط ثلث برجسته نوشته شده است.

آرامگاه بوعلی سینا در همدان دارای دو تالار (شمالی و جنوبی) می‌باشد. در حال حاضر تالار جنوبی به عنوان موزه، به محل نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیای کشف شده مربوط به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اسلامی اختصاص یافته و در تالار شمالی کتابخانه‌ای مشتمل بر ۸ هزار جلد کتاب خطی و چاپی نفیس ایرانی و خارجی و غرفه‌هایی مربوط به آثار ابوعلی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی نگهداری می‌شود. در غرفه آثار بوعلی، عکسی از جمجمه وی در معرض دید گذاشته شده که گمان می‌رود به هنگام تخریب مقبره قدیمی تهیه شده است.

بر بالای درِ منتهی به خیابان سمت رودخانه بر لوح مرمرین، رباعی از بوعلی (که به اشتباه به عمر خیام نسبت داده‌اند) نوشته شده است.
هرچند که بنای این آرامگاه باشکوه به سال‌های اخیر بازمی‌گردد، اما با این وجود نه تنها از هر لحاظ با مجلل‌ترین بناهای تاریخی کشور برابری می‌کند بلکه از لحاظ رعایت اصول مهندسی و نکات فنی ساختمانی، بر بیشتر آثار تاریخی کشور برتری دارد.

مکمل این بنا، بوستانی است به شکل نیم دایره ، با فضای سبز زیبا. تندیس بوعلی نیز در حالی که کتابی در دست و دو چشم خیره بر افقهای دور دارد، در ضلع شرقی میدان نصب شده است و شاید این شعر خود را بر لب دارد:

دل گرچه در این بادیه ، بسیار شتافت
یک موی ندانست ، ولی موی شکافت
اندر دل من ، هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره ای ، راه نیافت

طرح و نقشه اولیه این بنا در خرداد سال ۱۳۲۴ خورشیدی توسط انجمن آثار ملی بین مهندسان و فارغ‌التحصیلان رشته معماری به مسابقه گذاشته شد و با نظر آندره گُدار و مهندس فروغی، طرح پیشنهادی مهندس هوشنگ سیحون پذیرفته شد. در نیمه سال ۱۳۲۶ انجمن تصمیم به اجرای طرح گرفت. سال بعد هوشنگ سیحون طرح پیشنهادی را به عنوان پایان‌نامه به دانشکده هنرهای زیبای پاریس تقدیم کرد و اوایل سال ۱۳۲۸ ساخت این آرامگاه آغاز شد.

نقشه آرامگاه بوعلی سینا در همدان بر اساس قدیمی‌‌ترین بنای تاریخ‌دار اسلام در ایران یعنی گنبد قابوس (در استان گلستان) که از شاهکارهای معماری به‌ شمار می‌آید، کشیده‌ شده است. تنها اختلاف ظاهری این بنا با گنبد قابوس در این است که گنبد قابوس ۱۰ تَرک ولی آرامگاه بوعلی ۱۲ تَرک دارد. وجود ۱۲ ستون نشان‌دهنده ۱۲ رشته دانشی است که ابن سینا بر آن‌ها احاطه داشته است.

به مناسبت موقعیت محلی و محدود بودن فضای آرامگاه و برای صرفه‌جویی در مخارج، آرامگاه بوعلی را با نصف ابعاد گنبد قابوس در نظر گرفتند. اختلاف دیگر این دو بنا با یکدیگر در این است که فاصله بین ترک‌ها در گنبد بوعلی باز و گشاده است در حالی که بنای گنبد قابوس از ابتدا تا انتها (جز در قسمت ورودی) هیچ گونه شکاف و روزنه‌ای ندارد و درون آن همچون دخمه، تاریک و فاقد نورگیر و روشنایی است. البته بازگذاردن فاصله میان تَرک‌ها به دلیل وجود بادهای سنگین و طوفان‌های پاییزه و زمستانه شهر همدان نیز بوده است.

ارتفاع هر پایه برج از کف زیرین آرامگاه بوعلی سینا در همدان تا زیر گنبد نزدیک به ۲۳ متر است. پهنا (عرض) هر پایه در پایین ۱/۱۷ متر و در بالا ۹۲ سانتی‌متر است. گنبد مخروطی شکل آن نزدیک به ۶ متر ارتفاع دارد. ارتفاع اطاق اصلی آرامگاه ۶/۱۰ و ارتفاع کلی بنا (از کف تا انتها) بیش از ۲۸ متر است.

در میان ۱۲ پایه برج، تخته سنگ مرمر یکپارچه‌ای به چشم می‌خورد که طول آن ۲/۵۵ و عرض آن بالغ بر یک متر است و کتیبه‌ای به خط ثلث بر آن نوشته‌اند. تخته سنگ فوق از آثار برجسته و مهمی است که در بنای باشکوه آرامگاه به ‌کار برده‌اند زیرا در ضمن انجام عملیات مربوط به ساخت آرامگاه، تخت سنگ بزرگ تهیه شده برای این منظور در یک مرحله شکست و دوباره مجبور شدند سنگ فعلی را از کنار دریاچه ارومیه تهیه کرده و به همدان بیاورند.

محل آرامگاه بوعلی سینا در همدان

محل فعلی آرامگاه بوعلی سینا در همدان منزل مسکونی ابوسعید دخوک؛ یار دیرین وی بوده و بوعلی مدتی را نزد او به عنوان مهمان سپری کرده است و مزار هر دو در این محل واقع شده است.

در قسمت بالای دیوارهای داخلی محوطه مربع شکل آرامگاه، بیست بیت قصیده معروف «عینیه» که از آثار ادبی شیوای ابن سینا در حکمت و فلسفه به ‌شمار می‌آید و حکیم آن را در کمال فصاحت و بلاغت راجع به مراحل مختلف سیر روح انسانی و ارتباط آن با عالم جسمانی سروده است، بر روی ۴۰ لوح سنگی از سنگ مرمر هر کدام به طول ۱/۱۰ متر و عرض ۰/۵ متر به خط ثلث برجسته نوشته شده است.

آرامگاه ابوعلی سینا در همدان دارای دو تالار (شمالی و جنوبی) می‌باشد. در حال حاضر تالار جنوبی به عنوان موزه، به محل نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیای کشف شده مربوط به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اسلامی اختصاص یافته و در تالار شمالی کتابخانه‌ای مشتمل بر ۸ هزار جلد کتاب خطی و چاپی نفیس ایرانی و خارجی و غرفه‌هایی مربوط به آثار ابوعلی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی نگهداری می‌شود. در غرفه آثار بوعلی، عکسی از جمجمه وی در معرض دید گذاشته شده که گمان می‌رود به هنگام تخریب مقبره قدیمی تهیه شده است.

بر بالای درِ منتهی به خیابان سمت رودخانه بر لوح مرمرین، رباعی از بوعلی (که به اشتباه به عمر خیام نسبت داده‌اند) نوشته شده است.

هرچند که بنای این آرامگاه باشکوه به سال‌های اخیر بازمی‌گردد، اما با این وجود نه تنها از هر لحاظ با مجلل‌ترین بناهای تاریخی کشور برابری می‌کند بلکه از لحاظ رعایت اصول مهندسی و نکات فنی ساختمانی، بر بیشتر آثار تاریخی کشور برتری دارد.

شما عزیزان میتوانید بعد از اینکه این اثر را مشاهده کردید حتما از تپه هگمتانه همدان نیز بازدید کنید چرا که این اثر باید در صدر بازدید قرار بگیرد و این شهر قدیمی ترین شهر جهان بوده و حق آن از صنعت توریسم و گردشگری باید خیلی بیشتر باشد.

طراحی آرامگاه بوعلی سینا در همدان

طراحی بنای آرامگاه بوعلی سینا در همدان ، به دست هوشنگ سیحون انجام شد که معمار، طراح، نقاش و مجسمه‌ساز سرشناس و نامدار ایرانی است. وی در ۳۱ مرداد ۱۲۹۹ در تهران چشم به جهان گشود و در ۵ خرداد ۱۳۹۳ ونکوور کانادا دار فانی را وداع گفت. او در طول زندگی خود توانست به عنوان استاد معماری و رییس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فعالیت کند و بناهای مهمی از جمله آرامگاه ابو علی سینا و خیام، نادرشاه افشار، فردوسی و کمال‌الملک را طراحی نماید. طراحی بنای آرامگاه ابن سینا نخستین کار معماری وی به شمار می رود که آن را در سن ۲۵ سالگی انجام داده است. او سبک خاصی در معماری داشت که آن را این گونه توصیف می کند:

در معماری، قبل از هر چیز علاقه دارم منطق را همیشه در نظر داشته باشم. هیچ‌گاه هیچ چیز نباید بی منطق در معماری به کار برود، حتی کوچکترین خط و کمترین نقطه بایستی دلیل و معنی مخصوص به خود داشته باشد و مخصوصا از فانتزی های بی معنی و بی مغز گریزانم. حقیقت بایستی عریان و بی پرده در معماری خودنمایی کند حتا اگر گاهی اوقات زننده باشد، اطمینان دارم که حقیقت همیشه زیبایی و لطف مخصوص به خود را خواهد داشت.

آنچه می‌سازم با نیازها برنامه و صاحب کار بایستی مطابقت داشته باشد. هیچ چیز زیادتر یا کمتر از آنچه مورد احتیاج است نبایستی ساخته شود. با تزیینات زیاده از حد موافقت ندارم. زیرا اگر معماری به خودی خود کامل و زیباست احتیاجی به رنگ و روغن و تزیینات ندارد. حجم‌ها و تناسبات وقتی زیبا نباشند هر قدر هم عوامل تزیینی به بنا اضافه کنیم تاثیری در زیبایی آن نخواهد داشت. سادگی و بی تکلفی را هدف خود می‌دانم.